Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«ΘΑ ΠΑΩ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΘΩ»

(Ή λύνεις το πρόβλημα εγκαίρως ή δίνεις παραίτηση αδελφέ...)

Αγανακτισμένος από την άθλια, απάνθρωπη απόφαση της Κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου, για το κόψιμο του επιδόματος/σύνταξης του ΟΓΑ από τους υπερήλικες Βορειοηπειρώτες, ο ΣΠΥΡΟΣ ΚΟΥΜΠΟΥΛΗΣ δελβινιώτης στην καταγωγή και κάτοικος στην Αθήνα, έβαλε τις φωνές.

Είπε, συγκεκριμένα, πώς θα αντιδράσει:

«Θα πάω μπροστά στη Βουλή και θα δεθώ. Έχω 20 αλυσίδες και 20 κλειδιά σπίτι μου. Όποιο παλικάρι μπορεί και θέλει, με ακολουθεί. Αλυσοδεμένος, θα πάω στον Κορυδαλλό, να φάω τη σούπα μου».

Δεν πρόλαβε όμως, να γίνει ο λόγος πράξη. Επειδή μεσολάβησαν άλλα γεγονότα. Κάπως ενθαρρυντικά, ελπιδοφόρα.

Όμως, ο ΣΠΥΡΟΣ, μετά από το μαχαίρωμα της σύνταξης, δεν πείθετε με τίποτα για την επαναφορά της.

Συγκρότησε μια ομάδα από ανήσυχα άτομα και πρόσφατα επισκέφτηκε το βουλευτή μας, ΠΥΡΡΟ ΔΗΜΑ στο γραφείο του.

Και του τα έψαλε: 

«Άκου ΠΥΡΡΟ! Όσο απλά κι αν προσπαθήσω να στα πω, σίγουρα θα σε πικράνω… 
Μας έκοψαν τη σύνταξη. Δεν έχουμε στη τσέπη ούτε ένα ευρώ, για τον καφέ. Τα παιδιά μας, τα αγγόνια μας, είναι στο δρόμο, χωρίς δουλειά, χωρίς ελπίδα.

Στην Αλβανία μας χαντάκωσαν, εδώ στην Ελλάδα, που ήρθαμε, ορισμένοι προσπαθούν να μας θάψουν…

Θέλουμε, για τα ζητήματά μας, να αποδειχτείς σαν νέος Σπυρομήλιος. Η Βόρειος Ήπειρος θυσιάστηκε για την Ελλάδα. Ας κάνει κι αυτή τώρα το ελάχιστο για μας τους βορειοηπειρώτες.

Σήκωσες τεράστια βάρη με τη δύναμη του μπράτσου, της ψυχής σου. Με το πείσμα σου. Σε βλέπαμε τότε και δακρύζαμε. Τώρα θέλουμε να σηκώσεις και το βάρος της ανησυχίας μας! Να βγεις μπροστά, να μας στηρίξεις!
 
Μου λέει φίλος μου Αλβανός: «Δούλεψες, θυσιάστηκες, ΣΠΥΡΟ, μια ζωή για την Ελλάδα, πήγες και φυλακή γι’ αυτή. Όμως κοίτα πώς σε χειρίζεται η Ελλάδα τώρα!».
 
Θανατηφόρο βόλι είναι ο λόγος του, που με σωριάζει… Δακρύζω μέσα μου απ’ την προσβολή…

Ή λύνεις το πρόβλημα εγκαίρως ή δίνεις παραίτηση αδελφέ…! Γιατί εμείς, οι πατεράδες σας χανόμαστε… Μαζί με μας κι εσείς…». 

Η ΕΙΔΗΣΗ:

Ο ΠΥΡΡΟΣ ΔΗΜΑΣ, στη σύντομη ομιλία του, διαβεβαίωσε το ΣΠΥΡΟ και όλη την ομάδα, ότι από νέα χρονιά η σύνταξη του ΟΓΑ θα επανέρθει στους δικαιούχους…κι ότι η πόρτα της καρδιάς του και του γραφείου του, θα είναι πάντα ανοιχτή…


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

02/12/2013

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΠΩΣ ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ Η ΝΤΙΝΑ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ !

Ήταν το 1978. Μετά από πολυήμερες δοκιμές, νυχτο - ξημερώματα πάνω στο χορό, ο όμιλος γυναικών της Δρόπολης ενόψει του Φολκλορικού Φεστιβάλ τ’ Αργυροκάστρου, ήταν έτοιμος, ν’ ανέβει στη σκηνή. Ασφαλώς, με την αδιαμφισβήτητη επιτυχία. Με την τέλεια προετοιμασία του, τη δεξιοτεχνία του, θα ενθουσίαζε, στο αρχαίο κάστρο, τους θαυμαστές. Θα τους έκοβε για πολλοστή φορά, ξανά μόνο για λίγο την ανάσα. Ήταν η Ντίνα του Μήλου στην κορυφή. Η καλύτερη επιλογή - πρώτο μπόι, ευλύγιστο σώμα - με προσόντα καλλονής. Η λάμψη όλη πάνω της ... ! Αυτή καθόρισαν οι ειδικοί , αποκλειστικά, να σύρει το δροπολίτικο χορό. Ενώ, όλα ήταν έτοιμα και μετά από λίγες ώρες θα ξεκινούσε η εκδήλωση, ανώτατα κομματικά στελέχη έφεραν αντίρρηση. Παρενέβησαν στο φολκλόρ. Το ανέμισμα του μαντιλιού, δεν το εμπιστευόταν στην Ντίνα. Ως μέλος θιγμένης οικογένειας, δεν άρμοζε να είναι η Νίνα στην κορυφή. Να την έβγαζαν από το χορό; Ήταν πλέον αργά. Να την έβαζαν στο τέλος; Θα φαινόταν ξανά.  Σκέφτηκαν

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. Με τι να σχετίζεται τάχ

ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥΣ

(Κοινωνικό θέμα) Δεν μπορώ να καταλάβω την πράξη ορισμένων υπερηλίκων σε χωριά της Πάνω Δρόπολης, που καλούν μάστορα κι ετοιμάζει, στα «δυο μέτρα» τους στο νεκροταφείο, τον τάφο τους. Αποφασίζουν, κιόλας οι ίδιοι, να γίνει με γρανίτη ή με μάρμαρο... Για να έχει αντοχή και να μην λερώνεται... Εκτός από τον τάφο, από τις οικονομίες τους καλύπτουν-όταν έρχεται η ώρα-και τα έξοδα της κηδείας τους. Προσπαθώ να μπω στον κόσμο αυτών των ανθρώπων. Στην ψυχολογία τους, στο σκεπτικό τους, στο συναίσθημά τους κι αδυνατώ πραγματικά να συλλάβω την τόλμη τους, τη δύναμή τους. Φαίνεται, το γεγονός που τους αναγκάζει να κάνουν την πράξη αυτή, που τους οδηγεί να φτάσουν στο σημείο αυτό, είναι η ασθένεια της εποχής, που σε μεγάλο ποσοστό το παιδί παρατάει το γονιό. Κι όντας μόνος του, ο γέροντας, έχει χάσει την ελπίδα. Κι έχει αποκτήσει πλέον άλλη αντίληψη για τη ζωή του. Περιμένει χωρίς φόβο, χωρίς άγχος, ήρεμα, φυσιολογικά το θάνατό του. Ετοιμάζει και τον τάφο του.