Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΛΥΡΑ

(Αποτυχημένοι έπαρχοι, φιλοδοξούν να γίνουν δήμαρχοι)

Έχουν να δουν τα μάτια μας…!!!

Κάνουν τεμενάδες, φιλούν κατουρημένες ποδιές, τάζουν από τώρα… οι παλιές καραβάνες, για να πάρουν, στις επερχόμενες τοπικές εκλογές, το χρίσμα του υποψηφίου Δήμαρχου.

- Οι ανίκανοι, οι χαραμοφάηδες, απερίσκεπτα, τραβούν πάντα μπρος, για να κρατήσουν την μικρή μας Βορειοηπειρωτική Κοινωνία πίσω -.

Δεν τους νοιάζει διόλου αν προσέφεραν ή όχι από θέση έπαρχου. Τους ποθεί ή τους αντιπαθεί ο κόσμος… Οι αποτυχημένοι έπαρχοι, φιλοδοξούν να γίνουν δήμαρχοι.

Ο καθένας προσπαθεί, όσο μπορεί, να μην του φύγει η κουτάλα από το χέρι…     

Όποιου, δεν θα του εκπληρωθεί το αίτημα - γιατί οι εννιά επαρχίες της Βορειοηπειρωτικής Κοινότητας - βάσει του αλβανικού «Καλλικράτη» και του Ευρωπαϊκού προσανατολισμού - θα συρρικνωθούν πλέον σε τρεις νοικοκυρεμένους Δήμους - σίγουρα θα βγει στο κλαρί.

Αντάρτης.

Για προσωπική επιβίωση.

Το μυαλό τους και μια λύρα…!!!

Ορισμένοι, που είναι ευσυνείδητοι, για τις περιορισμένες ικανότητες - δεν έχουν διοργανωτική ευχαίρια και την έλλειψη προσόντων - τους λείπει το πτυχίο, οι ανάλογες πανεπιστημιακές γνώσεις, θα ικανοποιηθούν ακόμα και με την καρέκλα Προέδρου Συμβουλίου.

Αφού θα παρέχει καλές και πολλές ευκαιρίες για βόλεμα κι αυτή.

- Η κάθε σημερινή επαρχία, μέσα στο Δήμο, θα έχει το συμβούλιο της. Κι ο Δήμος, κάπου στο κέντρο, το ανάλογο, απαιτούμενο προσωπικό.

Έτσι τουλάχιστον, ακούμε ότι θα λειτουργήσει η νέα Τοπική Αυτοδιοίκηση -. 

Μην νομίσει κανείς ότι θα γίνει μάχη, για εκλογή αξιόλογου προσώπου για Δήμαρχος. Το οποίο θ’ ανταποκριθεί κάλλιστα στα ζητήματα, θα εκπληρώσει στο ακέραιο τις υποχρεώσεις του Δήμου.

Όπως συνήθως, πόλεμος για μια θέση εργασίας θα γίνει...

Οι τρεις Δήμαρχοι θα είναι αλυσοδεμένοι χειροπόδαρα, ελεγχόμενοι. Δεξί χέρι του σημερινού κατεστημένου.

Για να κάνουν - οι βολεμένοι - ξανά χρυσές δουλειές…!

Όπως πάντα…! 


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

04/11/2014

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΠΩΣ ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ Η ΝΤΙΝΑ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ !

Ήταν το 1978. Μετά από πολυήμερες δοκιμές, νυχτο - ξημερώματα πάνω στο χορό, ο όμιλος γυναικών της Δρόπολης ενόψει του Φολκλορικού Φεστιβάλ τ’ Αργυροκάστρου, ήταν έτοιμος, ν’ ανέβει στη σκηνή. Ασφαλώς, με την αδιαμφισβήτητη επιτυχία. Με την τέλεια προετοιμασία του, τη δεξιοτεχνία του, θα ενθουσίαζε, στο αρχαίο κάστρο, τους θαυμαστές. Θα τους έκοβε για πολλοστή φορά, ξανά μόνο για λίγο την ανάσα. Ήταν η Ντίνα του Μήλου στην κορυφή. Η καλύτερη επιλογή - πρώτο μπόι, ευλύγιστο σώμα - με προσόντα καλλονής. Η λάμψη όλη πάνω της ... ! Αυτή καθόρισαν οι ειδικοί , αποκλειστικά, να σύρει το δροπολίτικο χορό. Ενώ, όλα ήταν έτοιμα και μετά από λίγες ώρες θα ξεκινούσε η εκδήλωση, ανώτατα κομματικά στελέχη έφεραν αντίρρηση. Παρενέβησαν στο φολκλόρ. Το ανέμισμα του μαντιλιού, δεν το εμπιστευόταν στην Ντίνα. Ως μέλος θιγμένης οικογένειας, δεν άρμοζε να είναι η Νίνα στην κορυφή. Να την έβγαζαν από το χορό; Ήταν πλέον αργά. Να την έβαζαν στο τέλος; Θα φαινόταν ξανά.  Σκέφτηκαν
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. Με τι να σχετίζεται τάχ
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥΣ

(Κοινωνικό θέμα) Δεν μπορώ να καταλάβω την πράξη ορισμένων υπερηλίκων σε χωριά της Πάνω Δρόπολης, που καλούν μάστορα κι ετοιμάζει, στα «δυο μέτρα» τους στο νεκροταφείο, τον τάφο τους. Αποφασίζουν, κιόλας οι ίδιοι, να γίνει με γρανίτη ή με μάρμαρο... Για να έχει αντοχή και να μην λερώνεται... Εκτός από τον τάφο, από τις οικονομίες τους καλύπτουν-όταν έρχεται η ώρα-και τα έξοδα της κηδείας τους. Προσπαθώ να μπω στον κόσμο αυτών των ανθρώπων. Στην ψυχολογία τους, στο σκεπτικό τους, στο συναίσθημά τους κι αδυνατώ πραγματικά να συλλάβω την τόλμη τους, τη δύναμή τους. Φαίνεται, το γεγονός που τους αναγκάζει να κάνουν την πράξη αυτή, που τους οδηγεί να φτάσουν στο σημείο αυτό, είναι η ασθένεια της εποχής, που σε μεγάλο ποσοστό το παιδί παρατάει το γονιό. Κι όντας μόνος του, ο γέροντας, έχει χάσει την ελπίδα. Κι έχει αποκτήσει πλέον άλλη αντίληψη για τη ζωή του. Περιμένει χωρίς φόβο, χωρίς άγχος, ήρεμα, φυσιολογικά το θάνατό του. Ετοιμάζει και τον τάφο του.
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα