Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΙΘΕΤΑΙ ΘΕΜΑ ΙΔΡΥΣΗΣ ΕΝΙΑΙΟΥ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΥ ΦΟΡΕΑ

Ξέρουμε πολύ καλά τι μας ενοχλεί. Τι μας αποδυναμώνει διαρκώς σαν Έλληνες Βορειοηπειρώτες.

Το σαράκι της γκρίνιας μεταξύ μας. Που προκαλεί τη διχόνοια, που φέρνει τη διάσπαση.

Αν θέλουμε να λυτρωθούμε, ν’ ανταπεξέλθουμε στα ζητήματα, που προφανώς έχουν λύση, γινόμαστε ένα.

Μια γροθιά.

Όλοι μαζί.

Δίνουμε αδελφικά το χέρι ο ένας του άλλου, τα σφίγγουμε δυνατά και προχωράμε.

Πρωτίστως, όλοι μαζί, ένα κοινό ζητούμενο έχουμε επί τάπητος, που μας βασανίζει. 

Έναν αδίστακτο, απάνθρωπο, άθλιο νόμο έχουμε απέναντι. Που πρέπει ν’ αντιμετωπίσουμε από κοινού.  

Αυτόν που  τον συνέταξαν τ’ αδέλφια μας. Οι αδίστακτοι Ελλαδίτες Βουλευτές.

Που τον καταδικάζουν - εκ των υστέρων - σαν άδικο, παράνομο, παράλογο, αλλά τον διατηρούν ακόμα σε ισχύ.

Οδηγώντας, έτσι, σταδιακά, την τρίτη ηλικία μας, σε πρόωρο θάνατο.

Τα σπίτια μας - σε άδειασμα, τα χωριά μας - σε μαρασμό, τον τόπο μας - σε παραπέρα εγκατάλειψη…

Συμβαίνει αυτό, διότι ακόμα δεν βρήκαν τον κατάλληλο συνομιλητή, για να τους πείσει με νομικά και λογικά επιχειρήματα τι μέρος του λόγου είναι ο Έλληνας Βορειοηπειρώτης στην Ελλάδα την Πατρίδα του, σε σύγκριση με τον Ελλαδίτη…

Μια βάρβαρη πολιτική, ένας παράλογος νόμος, δεν αντιμετωπίζεται με ανθρώπινη, ηθική συμπεριφορά.

Δεν αλλάζει, μ’ επιστολές και συναντήσεις, μα μόνο με πυγμή, με αντίσταση.  

Με μαζικές κινητοποιήσεις, που δεν είναι εις θέση να ηγηθούν οι δεκάδες φορείς μαϊμού, της πλάκας, με ηγέτες ψηφισμένους από μια χούφτα κόσμο.

Τίθεται θέμα ανατροπής κατεστημένου. 

Ο κόσμος ζητάει λύσεις, αποτέλεσμα. Δεν τον νοιάζει  η ύπαρξη δεκάδων φορέων και αρχηγείων...   

Απαιτείται, κατά την ταπεινή μου γνώμη, στην κατάντια που βρισκόμαστε, να καταλήξουμε σ’ ένα και μοναδικό φορέα.

Αποδεσμευμένο από ιδεολογίες, κόμματα και αρχηγομανία. Δεμένο στενά με την Βορειοηπειρωτική Κοινωνία.

Από ευρεία συμμετοχή ψηφοφόρων να αναδειχτεί αξιόλογη ηγεσία. Η οποία, να μπορεί στην πορεία, να εμπνεύσει και να ξεσηκώσει τον κόσμο σε αντίσταση.

Αν δεν συμβεί αυτό, τζάμπα ο κόπος και η χρονοτριβή.  Θα οδηγηθούμε ξανά στο πουθενά.


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

28/11/2014 

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΠΩΣ ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ Η ΝΤΙΝΑ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ !

Ήταν το 1978. Μετά από πολυήμερες δοκιμές, νυχτο - ξημερώματα πάνω στο χορό, ο όμιλος γυναικών της Δρόπολης ενόψει του Φολκλορικού Φεστιβάλ τ’ Αργυροκάστρου, ήταν έτοιμος, ν’ ανέβει στη σκηνή. Ασφαλώς, με την αδιαμφισβήτητη επιτυχία. Με την τέλεια προετοιμασία του, τη δεξιοτεχνία του, θα ενθουσίαζε, στο αρχαίο κάστρο, τους θαυμαστές. Θα τους έκοβε για πολλοστή φορά, ξανά μόνο για λίγο την ανάσα. Ήταν η Ντίνα του Μήλου στην κορυφή. Η καλύτερη επιλογή - πρώτο μπόι, ευλύγιστο σώμα - με προσόντα καλλονής. Η λάμψη όλη πάνω της ... ! Αυτή καθόρισαν οι ειδικοί , αποκλειστικά, να σύρει το δροπολίτικο χορό. Ενώ, όλα ήταν έτοιμα και μετά από λίγες ώρες θα ξεκινούσε η εκδήλωση, ανώτατα κομματικά στελέχη έφεραν αντίρρηση. Παρενέβησαν στο φολκλόρ. Το ανέμισμα του μαντιλιού, δεν το εμπιστευόταν στην Ντίνα. Ως μέλος θιγμένης οικογένειας, δεν άρμοζε να είναι η Νίνα στην κορυφή. Να την έβγαζαν από το χορό; Ήταν πλέον αργά. Να την έβαζαν στο τέλος; Θα φαινόταν ξανά.  Σκέφτηκαν
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. Με τι να σχετίζεται τάχ
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥΣ

(Κοινωνικό θέμα) Δεν μπορώ να καταλάβω την πράξη ορισμένων υπερηλίκων σε χωριά της Πάνω Δρόπολης, που καλούν μάστορα κι ετοιμάζει, στα «δυο μέτρα» τους στο νεκροταφείο, τον τάφο τους. Αποφασίζουν, κιόλας οι ίδιοι, να γίνει με γρανίτη ή με μάρμαρο... Για να έχει αντοχή και να μην λερώνεται... Εκτός από τον τάφο, από τις οικονομίες τους καλύπτουν-όταν έρχεται η ώρα-και τα έξοδα της κηδείας τους. Προσπαθώ να μπω στον κόσμο αυτών των ανθρώπων. Στην ψυχολογία τους, στο σκεπτικό τους, στο συναίσθημά τους κι αδυνατώ πραγματικά να συλλάβω την τόλμη τους, τη δύναμή τους. Φαίνεται, το γεγονός που τους αναγκάζει να κάνουν την πράξη αυτή, που τους οδηγεί να φτάσουν στο σημείο αυτό, είναι η ασθένεια της εποχής, που σε μεγάλο ποσοστό το παιδί παρατάει το γονιό. Κι όντας μόνος του, ο γέροντας, έχει χάσει την ελπίδα. Κι έχει αποκτήσει πλέον άλλη αντίληψη για τη ζωή του. Περιμένει χωρίς φόβο, χωρίς άγχος, ήρεμα, φυσιολογικά το θάνατό του. Ετοιμάζει και τον τάφο του.
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα