Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΠΩΣ ΠΡΟΕΚΥΨΕ Η ΙΔΕΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ ΚΙ ΕΚΔΟΣΗΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΥ ΟΔΗΓΟΥ

Η επίσκεψη επιτελείου της ΟΥΝΕΣΚΟ, στο επαρχείο Κάτω Δρόπολης, την περίοδο που υπηρέτησα σαν προϊστάμενος δημοσίων σχέσεων, δεν ήταν άστοχη.  

Καθίσαμε για καφέ σε σημείο, απ’ όπου οι φίλοι έβλεπαν άνετα αρκετά χωριά της περιοχής.

Ο Καναδός, μ’ εύστροφο νου και έξυπνο μάτι, μόλις αντίκρισε την καταπληκτική εικόνα που πρόβαλε μπροστά του, γυρίζει και μου λέει:

- Ωραία τα πέτρινα χωριά… Τοποθετημένα τόσο όμορφα και τόσο κοντά το ‘να με τ’ άλλο… Όλα μαζί μοιάζουν με πίνακα ζωγραφικής…

- Μπορείτε να βοηθήσετε στον καλλωπισμό τους; Αυτή η ζωγραφιά να γίνει πιο ελκυστική - του είπα χωρίς να πολυσκεφτώ.

- Αυτός είναι ο στόχος μας. Να βρούμε κοινά σημεία σύγκλισης. Να μας δώσετε συγκεκριμένα σχέδια και προτάσεις.

- Τι σχέδια και προτάσεις; - αναρωτήθηκα μέσα μου.

Τότε το επαρχείο, δεν διέθετε ούτε μια φωτογραφία…

Εκείνη τη στιγμή, εντελώς αυθόρμητα, μου δημιουργήθηκε η ιδέα προετοιμασίας κι έκδοσης Τουριστικού Οδηγού της περιοχής.

Σαν η πιο κατάλληλη εκδοχή προβολής κι ανάδειξης των αξιών του τόπου μας;!

Σε επισήμους, που θα επισκέπτονται τα γραφεία μας, εκτός των άλλων, να δωρίζουμε και Τουριστικό Οδηγό…

Να παίρνουν χειροπιαστό υλικό μαζί τους.

Με φωτογραφική μηχανή στον ώμο και το σημειωματάριο παραμάσκαλα ξεκίνησα το κουραστικό κι όμορφο ταξίδι.

Πάτησα ένα - ένα σχεδόν όλα τα παραδοσιακά πολιτιστικά μνημεία της περιοχής…

Σκαρφάλωσα στο «Βράχο της Νύφης» και κατέβηκα σκαλί - σκαλί  το Σπήλαιο της Σκοτεινής.

Συμπερίλαβα στ' αρχείο μου μύθους, πηγάδια, εκκλησίες, μοναστήρια, το Θέατρο των Σωφρατίκων, τη νυφική στολή, πέτρινα γιοφύρια…

Σκόρπια, έτσι όπως είναι τα παραδοσιακά μνημεία, δεν μπορούσα εύκολα ούτε εγώ να ξέρω επακριβώς τον σωστό αριθμό.

Όταν τοποθετήθηκαν όμορφα κι ωραία σε Τουριστικό Οδηγό, μόνο τότε αντιλήφθηκα όλο το μεγαλείο της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Για την ολοκλήρωση αυτού του έργου, δεν στηρίχθηκα μόνο στις δυνάμεις μου.

Ζήτησα βοήθεια κι από αξιόλογα άτομα του χώρου - γίναμε ομάδα.

Όπως από το Λευτέρη Κοντό, τον Παναγιώτη Σιούκουρα και τον Βλαδίμηρο Κυριάκη.

Όλοι γνώστες της βαθιάς ρίζας του πολιτισμού και της παράδοσής μας.

Τα 1500 αντίτυπα που εκδώσαμε, διανεμήθηκαν στους Πέντε Ηπείρους. Έφτασαν μέχρι την Αμερική...

Τίθεται καθήκον η επανέκδοση του Τουριστικού Οδηγού της περιοχής. Ανανεωμένος πλέον με έγγραφο περιεχόμενο και φωτογραφικό υλικό απ’ όλο το Δήμο…


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
20/02/2015

  
    



Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΠΩΣ ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ Η ΝΤΙΝΑ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ !

Ήταν το 1978. Μετά από πολυήμερες δοκιμές, νυχτο - ξημερώματα πάνω στο χορό, ο όμιλος γυναικών της Δρόπολης ενόψει του Φολκλορικού Φεστιβάλ τ’ Αργυροκάστρου, ήταν έτοιμος, ν’ ανέβει στη σκηνή. Ασφαλώς, με την αδιαμφισβήτητη επιτυχία. Με την τέλεια προετοιμασία του, τη δεξιοτεχνία του, θα ενθουσίαζε, στο αρχαίο κάστρο, τους θαυμαστές. Θα τους έκοβε για πολλοστή φορά, ξανά μόνο για λίγο την ανάσα. Ήταν η Ντίνα του Μήλου στην κορυφή. Η καλύτερη επιλογή - πρώτο μπόι, ευλύγιστο σώμα - με προσόντα καλλονής. Η λάμψη όλη πάνω της ... ! Αυτή καθόρισαν οι ειδικοί , αποκλειστικά, να σύρει το δροπολίτικο χορό. Ενώ, όλα ήταν έτοιμα και μετά από λίγες ώρες θα ξεκινούσε η εκδήλωση, ανώτατα κομματικά στελέχη έφεραν αντίρρηση. Παρενέβησαν στο φολκλόρ. Το ανέμισμα του μαντιλιού, δεν το εμπιστευόταν στην Ντίνα. Ως μέλος θιγμένης οικογένειας, δεν άρμοζε να είναι η Νίνα στην κορυφή. Να την έβγαζαν από το χορό; Ήταν πλέον αργά. Να την έβαζαν στο τέλος; Θα φαινόταν ξανά.  Σκέφτηκαν
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. Με τι να σχετίζεται τάχ
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥΣ

(Κοινωνικό θέμα) Δεν μπορώ να καταλάβω την πράξη ορισμένων υπερηλίκων σε χωριά της Πάνω Δρόπολης, που καλούν μάστορα κι ετοιμάζει, στα «δυο μέτρα» τους στο νεκροταφείο, τον τάφο τους. Αποφασίζουν, κιόλας οι ίδιοι, να γίνει με γρανίτη ή με μάρμαρο... Για να έχει αντοχή και να μην λερώνεται... Εκτός από τον τάφο, από τις οικονομίες τους καλύπτουν-όταν έρχεται η ώρα-και τα έξοδα της κηδείας τους. Προσπαθώ να μπω στον κόσμο αυτών των ανθρώπων. Στην ψυχολογία τους, στο σκεπτικό τους, στο συναίσθημά τους κι αδυνατώ πραγματικά να συλλάβω την τόλμη τους, τη δύναμή τους. Φαίνεται, το γεγονός που τους αναγκάζει να κάνουν την πράξη αυτή, που τους οδηγεί να φτάσουν στο σημείο αυτό, είναι η ασθένεια της εποχής, που σε μεγάλο ποσοστό το παιδί παρατάει το γονιό. Κι όντας μόνος του, ο γέροντας, έχει χάσει την ελπίδα. Κι έχει αποκτήσει πλέον άλλη αντίληψη για τη ζωή του. Περιμένει χωρίς φόβο, χωρίς άγχος, ήρεμα, φυσιολογικά το θάνατό του. Ετοιμάζει και τον τάφο του.
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα