(Το κείμενο που ακολουθεί, γράφτηκε πριν από μερικά χρόνια.
Την περίοδο που οι Αλβανοί το είχαν βάλει με τη γλώσσα
μας.
Τώρα, δυστυχώς, έχομε το κακό από μέσα.
Από τους Ελλαδίτες… τ’ αδέλφια μας…
Επιχειρούν τον ψεκασμό
στα ονόματά μας…)
Το
ίδιο θέμα το χειρίστηκαν κι άλλοι νωρίτερα, σε αρκετά πεζογραφήματα.
Ακόμα
και σε ποίηση:
«Μας
κλέψανε το σίγμα», έγραψε ο Μίνας Λέκκας...
Μοναδικός σκοπός μου είναι να κρατήσω το θέμα ζωντανό - στην
επικαιρότητα…
- Ακόμα δεν προέκυψε καμιά
συγκροτημένη φωνή -.
Μην την ακούσει κανείς, τη λάβει
υπόψη και μας επιστρέψει το κλεμμένο τελικό σίγμα των ονομάτων μας.
Που μας ξεχωρίζει σαν Έλληνες -
λέει την καταγωγή μας.
Απλοί δικοί μας άνθρωποι ταράζουν διαρκώς τα
στεκούμενα νερά.
Σηκώνουν κύμα.
Αντάρτικα όμως.
Από μόνοι τους.
Χωρίς καμιά υποστήριξη.
Δίνουν αγώνα για να μπει στ’
ονοματεπώνυμό τους το τελικό σίγμα.
Μερικοί τα κατάφεραν με τ’
όνομα. Με το επώνυμο τίποτε ακόμα.
Υπάρχει, λένε, κάποιο κόλλημα.
Θα ξεκολλήσει, που θα πάει.
Οι
Έλληνες έπαρχοι, που τώρα πια είναι όλοι
της Ομόνοιας - και δεν τους «εμποδίζουν» οι σοσιαλιστές - αδιαφορούν για
το «κουτσούρεμα» τ’ ονόματος.
Σαν να
μην είναι δικό τους πρόβλημα, δική τους έγνοια. Ζουν με τον πανικό μην τυχόν
τους ταρακουνηθεί τίποτε η καρέκλα…
Είναι υποκρισία με το
τσουβάλι να μιλάς για σεβασμό ανθρωπίνων
και μειονοτικών δικαιωμάτων, για εφαρμογή Σύμβασης Πλαισίου και ως Έλληνας
βουλευτής στο Αλβανικό Κοινοβούλιο, να δέχεσαι να σου προφέρουν το ελληνικό
ονοματεπώνυμο σου χωρίς τελικό σίγμα:
Βαγγέλ Ντούλε, Σπύρο Πέτση,
Βαγγέλ Τάβο...
Σαν να μην σε γέννησε και σε
βύζαξε Ελληνίδα Μάνα.
Απλά αναφέρω γεγονότα.
Διατυπώνω συμπεριφορές που,
θέλοντας ή μη, σ’ οδηγούν στο συμπέρασμα ότι βουλευτές κι έπαρχοι έβγαλαν το τελικό σίγμα στο σφυρί.
Αν σκέπτονται διαφορετικά - έχουν
άλλη εκδοχή - ας μας την πουν.
Καλοδεχούμενη.
Αλλά… καλύτερα ας μας την
αποδείξουν έμπρακτα, με συγκεκριμένη πράξη.
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου