Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΑ ΛΕΜΕ ΣΤΗ ΝΥΦΗ ΝΑ ΤΑ ΑΚΟΥΣΕΙ Η ΠΕΘΕΡΑ…

(Ένα προεκλογικό μήνυμα)

«Αν θα ήμουν εγώ έπαρχος, λέει κοντινός μας φίλος, θα έκανα πολλά…».

 «Θα μας έκανες το κόκκινο τ’ αβγό, του λέμε δύσπιστα».

«Θα το έκανα, μάλιστα και μεγάλο.

Να σας πως και πώς:

Όντας υποψήφιος θα ‘κανα καλούς λογαριασμούς με το κόμμα που θα με στήριζε. Θα έμπαινα δυνατά στο παιχνίδι. Με πίστη στη νίκη. Στην εκτέλεση του έργου.

Σε μια κόλλα χαρτί θα σημείωνα μόνον τέσσερα - πέντε πράγματα. Τα βασικά. Τα γνωστά, που ζητάει ο κόσμος μια ζωή:

Ηλεκτρικό, νερό, δρόμους…

Το χαρτί θα το συνυπογράφαμε: π.χ., εγώ, ο Γενικός Πρόεδρος της Ομόνοιας και ο Πρόεδρος του ΚΕΑΔ».

«Αν δεν το υπέγραφαν αυτοί; επιμένουμε στη δυσπιστία».

«Τότε δεν θα δεχόμουν και την υποψηφιότητα. Γιατί θα καταλάβαινα από την αρχή την απάτη. Και θα διαλαλούσα στον κόσμο τι μ’ οδήγησε στην παραίτηση».

«Υποθέτουμε ότι θα συμφωνούσατε και οι τρεις. Παραπέρα τι θα συνέβαινε;». 

«Η συμφωνία θα ‘ταν κοινή προσπάθεια. Μοίρασμα του βάρους, της ευθύνης δια το τρία.

Θα το πιάναμε σαν ο παπάς στα φώτα. Με τα αιτήματα παραμάσκαλα θα ραβόμασταν των υπουργιών στα Τίρανα. Θα συνομιλούσαμε, θα παίρναμε υποσχέσεις, θα τους αφήναμε χαρτιά.

Το ίδιο βιολί και στην  Αθήνα. Συναντήσεις, υποσχέσεις, χαρτιά…

Όλη η προσπάθεια… για να βυζάξουμε από δύο μεριές. Όχι σαν ήσυχο αρνί, σαν αλανιάρικο. Γιατί το ήσυχο δεν το ζυγώνει ούτε η μάνα του.

Δεν πιστεύω να μην πετυχαίναμε στόχους, αν λειτουργούσαμε οι τρεις μαζί.

Όμως με σεβαστούς κανόνες.

Πάνω σε ίδιους στόχους».

«Αν στην πορεία στο έστριβαν; ρωτάμε ξανά. Κάνοντας αυτή τη φορά  τον συνήγορο του διαβόλου». 

«Είχα ξανά ράμματα για τη γούνα τους. Θα μάζευα τα κλειδιά όλων των γραφείων του επαρχείου, - είναι πολύ τρελό αυτό που θα σας πω, -  θα τα έκανα μάτσο και θα τους τα πετούσα κατακέφαλα.

Μα το γάλα της μάνας μου…

Και, πριν πάω εγώ σπίτι μου, θα έκανα τ’ αδύνατα δυνατά, να πήγαιναν στο δικό τους σπίτι πρώτα αυτοί.

Και, μετά απ’ αυτό το χουνέρι, δεν πιστεύω να τολμούσαν επόμενοι πολιτικοί να παίζουν με τον κόσμο…!!!

Υ.Γ. Κείμενο από το αδημοσίευτο βιβλίο «Τρικλοποδιές».


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

05/05/2015

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΠΩΣ ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ Η ΝΤΙΝΑ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ !

Ήταν το 1978. Μετά από πολυήμερες δοκιμές, νυχτο - ξημερώματα πάνω στο χορό, ο όμιλος γυναικών της Δρόπολης ενόψει του Φολκλορικού Φεστιβάλ τ’ Αργυροκάστρου, ήταν έτοιμος, ν’ ανέβει στη σκηνή. Ασφαλώς, με την αδιαμφισβήτητη επιτυχία. Με την τέλεια προετοιμασία του, τη δεξιοτεχνία του, θα ενθουσίαζε, στο αρχαίο κάστρο, τους θαυμαστές. Θα τους έκοβε για πολλοστή φορά, ξανά μόνο για λίγο την ανάσα. Ήταν η Ντίνα του Μήλου στην κορυφή. Η καλύτερη επιλογή - πρώτο μπόι, ευλύγιστο σώμα - με προσόντα καλλονής. Η λάμψη όλη πάνω της ... ! Αυτή καθόρισαν οι ειδικοί , αποκλειστικά, να σύρει το δροπολίτικο χορό. Ενώ, όλα ήταν έτοιμα και μετά από λίγες ώρες θα ξεκινούσε η εκδήλωση, ανώτατα κομματικά στελέχη έφεραν αντίρρηση. Παρενέβησαν στο φολκλόρ. Το ανέμισμα του μαντιλιού, δεν το εμπιστευόταν στην Ντίνα. Ως μέλος θιγμένης οικογένειας, δεν άρμοζε να είναι η Νίνα στην κορυφή. Να την έβγαζαν από το χορό; Ήταν πλέον αργά. Να την έβαζαν στο τέλος; Θα φαινόταν ξανά.  Σκέφτηκαν
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. Με τι να σχετίζεται τάχ
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥΣ

(Κοινωνικό θέμα) Δεν μπορώ να καταλάβω την πράξη ορισμένων υπερηλίκων σε χωριά της Πάνω Δρόπολης, που καλούν μάστορα κι ετοιμάζει, στα «δυο μέτρα» τους στο νεκροταφείο, τον τάφο τους. Αποφασίζουν, κιόλας οι ίδιοι, να γίνει με γρανίτη ή με μάρμαρο... Για να έχει αντοχή και να μην λερώνεται... Εκτός από τον τάφο, από τις οικονομίες τους καλύπτουν-όταν έρχεται η ώρα-και τα έξοδα της κηδείας τους. Προσπαθώ να μπω στον κόσμο αυτών των ανθρώπων. Στην ψυχολογία τους, στο σκεπτικό τους, στο συναίσθημά τους κι αδυνατώ πραγματικά να συλλάβω την τόλμη τους, τη δύναμή τους. Φαίνεται, το γεγονός που τους αναγκάζει να κάνουν την πράξη αυτή, που τους οδηγεί να φτάσουν στο σημείο αυτό, είναι η ασθένεια της εποχής, που σε μεγάλο ποσοστό το παιδί παρατάει το γονιό. Κι όντας μόνος του, ο γέροντας, έχει χάσει την ελπίδα. Κι έχει αποκτήσει πλέον άλλη αντίληψη για τη ζωή του. Περιμένει χωρίς φόβο, χωρίς άγχος, ήρεμα, φυσιολογικά το θάνατό του. Ετοιμάζει και τον τάφο του.
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα