ΔΥΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

Παρόλο που είμαι γέννημα θρέμμα της περιοχής και με λόξα για την προβολή των αξιών του τόπου μου, δεν θα μπορούσα ποτέ να καταλάβω τον τόσο μεγάλο πολιτιστικό θησαυρό που κληρονομούμε, αν δεν αναλάμβανα την πρωτοβουλία, μαζί με ομάδα καλών φίλων και συνεργατών, να τον συγκεντρώναμε και τον αρχειοθετούσαμε προσεχτικά.

Η έκδοση όλου αυτού του αξιόλογου υλικού στον Τουριστικού Οδηγό, με τίτλο: «Κάτω Δρόπολη - Περιοχή Έκπληξη», είναι χειροπιαστό δείγμα μιας μοχθηρής προσπάθειας.

Κι είπα με περηφάνια κι απορία τότε, ξεφυλλίζοντας το έγχρωμο και καλαισθητικό έντυπο:

«Μπράβο στις αξίες μας!».

Τίθεται πρώτιστο καθήκον μας, να τις διατηρήσουμε, να τις εμπλουτίσουμε περισσότερο.

Πρώτη παρατήρηση:

Στόχος τούτου κειμένου δεν είναι απλά η διαφήμιση της προσπάθειας του 2004. Προαναφέραμε ότι όλες αυτές τις πολιτιστικές αξίες πρέπει να τις προστατέψουμε.

Δυμβαίνει όμως το αντίθετο.

Ο σερτός των Σωφρατίκων, λίγες δεκάδες μέτρα μακριά από τα γραφεία της επαρχίας Κάτω Δρόπολης, εξαφανίστηκε. Δεν υπάρχει ούτε πέτρα απανωτή. Μένει μόνο η φωτογραφία του αποτυπωμένη μέσα στις σελίδες του τουριστικού οδηγού.

Η αμέλεια, η αδιαφορία σκοτώνει. Εξαφανίζει τον ανεκτίμητο θησαυρό, τις αξίες, τα πολιτιστικά μνημεία του τόπου μας.

Τι κρίμα…!

Δεύτερη παρατήρηση:

Εννοούσα τότε ότι αυτή τη θετική πρωτοβουλία (έκδοση του τουριστικού οδηγού της Κάτω Δρόπολης), θα την ακολουθούσαν και οι άλλες επαρχίες του χώρου μας. Δηλαδή θα ετοίμαζε η καθεμιά τον Τουριστικό της Οδηγό και, μετά υπό τον έλεγχο και την επιμέλεια της Ένωσης Ελλήνων Έπαρχων, θα κατέληγαν από κοινού στον τουριστικό οδηγό όλης της Μειονότητας.

Δυστυχώς κάτι τέτοιο ακόμα δεν προέκυψε. Μακάρι να προκύψει στο μέλλον.

Οι έπαρχοι να καταλάβουν ότι ο Τουριστικός Οδηγός για όλο το χώρο είναι απαραίτητος… Ένα έντυπο, με το οποίο λες του άλλου ποιος είσαι…κι από πού έρχεσαι…

(Η φωτογραφία είναι από το προσωπικό μου αρχείο).

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

27/10/2013

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΠΩΣ ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ Η ΝΤΙΝΑ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ !

Ήταν το 1978. Μετά από πολυήμερες δοκιμές, νυχτο - ξημερώματα πάνω στο χορό, ο όμιλος γυναικών της Δρόπολης ενόψει του Φολκλορικού Φεστιβάλ τ’ Αργυροκάστρου, ήταν έτοιμος, ν’ ανέβει στη σκηνή. Ασφαλώς, με την αδιαμφισβήτητη επιτυχία. Με την τέλεια προετοιμασία του, τη δεξιοτεχνία του, θα ενθουσίαζε, στο αρχαίο κάστρο, τους θαυμαστές. Θα τους έκοβε για πολλοστή φορά, ξανά μόνο για λίγο την ανάσα. Ήταν η Ντίνα του Μήλου στην κορυφή. Η καλύτερη επιλογή - πρώτο μπόι, ευλύγιστο σώμα - με προσόντα καλλονής. Η λάμψη όλη πάνω της ... ! Αυτή καθόρισαν οι ειδικοί , αποκλειστικά, να σύρει το δροπολίτικο χορό. Ενώ, όλα ήταν έτοιμα και μετά από λίγες ώρες θα ξεκινούσε η εκδήλωση, ανώτατα κομματικά στελέχη έφεραν αντίρρηση. Παρενέβησαν στο φολκλόρ. Το ανέμισμα του μαντιλιού, δεν το εμπιστευόταν στην Ντίνα. Ως μέλος θιγμένης οικογένειας, δεν άρμοζε να είναι η Νίνα στην κορυφή. Να την έβγαζαν από το χορό; Ήταν πλέον αργά. Να την έβαζαν στο τέλος; Θα φαινόταν ξανά. Σκέφτηκαν

Διαβάστε περισσότερα

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει: «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!» Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. Με τι να σχετίζεται τάχ

Διαβάστε περισσότερα

ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥΣ

(Κοινωνικό θέμα) Δεν μπορώ να καταλάβω την πράξη ορισμένων υπερηλίκων σε χωριά της Πάνω Δρόπολης, που καλούν μάστορα κι ετοιμάζει, στα «δυο μέτρα» τους στο νεκροταφείο, τον τάφο τους. Αποφασίζουν, κιόλας οι ίδιοι, να γίνει με γρανίτη ή με μάρμαρο... Για να έχει αντοχή και να μην λερώνεται... Εκτός από τον τάφο, από τις οικονομίες τους καλύπτουν-όταν έρχεται η ώρα-και τα έξοδα της κηδείας τους. Προσπαθώ να μπω στον κόσμο αυτών των ανθρώπων. Στην ψυχολογία τους, στο σκεπτικό τους, στο συναίσθημά τους κι αδυνατώ πραγματικά να συλλάβω την τόλμη τους, τη δύναμή τους. Φαίνεται, το γεγονός που τους αναγκάζει να κάνουν την πράξη αυτή, που τους οδηγεί να φτάσουν στο σημείο αυτό, είναι η ασθένεια της εποχής, που σε μεγάλο ποσοστό το παιδί παρατάει το γονιό. Κι όντας μόνος του, ο γέροντας, έχει χάσει την ελπίδα. Κι έχει αποκτήσει πλέον άλλη αντίληψη για τη ζωή του. Περιμένει χωρίς φόβο, χωρίς άγχος, ήρεμα, φυσιολογικά το θάνατό του. Ετοιμάζει και τον τάφο του.

Διαβάστε περισσότερα

Αντίλογος

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου