Πριν από λίγο στο μετρό, στην Ομόνοια.
- Νωπό το γεγονός -.
Κατεβαίναμε μαζί στην κυλιόμενη.
Εγώ για την "Πανόρμου" κι αυτός - μ' ένα τσούρμο παιδιά - χωρίς τη γυναίκα του, για πού τάχα, τραβούσε, για πού;!
Μου ζήτησε στην αγγλική να μάθει τη διαδρομή πώς πάει στην "Αλίμου".
Τον προσανατόλισα.
Σταθήκαμε στην αποβάθρα, μου χτύπησε την πλάτη, του έσφιξα το χέρι.
Μέσα στην αμαξοστοιχία - τον είδα - πρόσεχε στην ηλεκτρονική ταμπέλα τις στάσεις.
Συστηθήκαμε αυθόρμητα:
- Γιώργος.
- Αμπντούλ.
-Από πού είσαι;
- Από τη Συρία.
Τον αγκάλιασα. Χάιδεψα με τη σειρά τα παιδιά του. Δάκρυσα κιόλας. Πόνεσα τον ξεριζώσω του μέσα μου ...
Στο Σύνταγμα άλλαξα συρμό...
Ο Αμπντούλ με τα μικρά του συνέχισαν τη διαδρομή τους..., να πάνε στον προορισμό τους.
Σήμερα αυτό το γεγονός, που πλανητάρχης πλέον είναι ο Τραμπ.
Λες να λήξει ο πόλεμος στη Συρία;! Ν' αλλάξουν τα πράγματα;! Να τελειώσει το παράλογο κυνηγιτό;!
Τα μακρόπνοα σχέδια των Αμερικανών, παρόλο που ο κόσμος ψήφισε αντισυστημικά, δεν αλλάζουν με τίποτε.
Κι ο σημερινός πρόεδρος των ΗΠΑ την εθνική καθιερωμένη πολιτική σκοπιμότητα θα εξυπηρετήσει.
Κι ο σημερινός πρόεδρος των ΗΠΑ την εθνική καθιερωμένη πολιτική σκοπιμότητα θα εξυπηρετήσει.
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
09/11/2016
09/11/2016
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου