Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ»

 (ΑΠΑΝΤΗΣΗ από τον Antoni Sotiriou Kalogeri στο ΓΕΝΙΚΟ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΟΜΟΝΟΙΑΣ, Λεωνίδα Παππά)

Συνηθίζω να αναδημοσιεύω παλιά κείμενα, πάντα μ’ ένα σκοπό. Ορισμένα διατηρούν την επικαιρότητα,  άλλα φρεσκάρουν το νου.

Κρατάν ζωντανή τη μνήμη.

Θυμίζουν στον αναγνώστη του «Αντίλογου» βασικά ζητήματα.

Συνηθίζω, με την υπογραφή μου

- σοβαρότητας και ευθύνης -

να βάζω και την ημερομηνία δημοσίευσης σε κάθε κείμενο.

Σε θέσεις, προτάσεις, απόψεις με βάρος, όπως «Αναβάθμιση της Ομόνοιας σε Κόμμα», «Πιάσε το βόδι από τα κέρατα», «Με Ομόνοια Κόμμα λένε του μπελά καλημέρα», «Τον αράπη κι αν τον πλένεις, το σαπούνι σου χαλάς», «Πρόεδρος Ομόνοιας που διχάζει» και λοιπά και λοιπά, που στοχεύουν στην Εθνική Ενότητα, που χωρίς αυτή είμαστε νεκροί, τελειωμένοι, ο Γενικός Πρόεδρος της Ομόνοιας, ο αγαπημένος φίλος μου, Λεωνίδας Παππάς, σιωπάει.

Κρύβεται.

Τον τσάντισε μόνο ένα κείμενο: «Ποιος Λεωνίδας έσβησε τη φωτιά στην Τσερκοβίτσα» κι απάντησε εκνευριστικά.
Για να προβάλει το «έργο της δουλειάς του», που κατ’ εμέ πουθενά δε φαίνεται
- η Ομόνοια είναι Ενότητα, αλλά επιμένει η διχόνοια -
με την προκατάληψη ότι του το αγνοήσαμε, το επισκιάσαμε, δεν το υπολογίσαμε, στο κείμενο «ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ Ο ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΑ…»
πιάνει την πένα και σχολιάζει:
Λεωνίδας Παππάς Αγαπητέ Γιώργο, δεν ξέρω αν είναι πρόσφατο η παλιό το άρθρο. Τουλάχιστον το θέμα των μεταφράσεων (ίσως επειδή είναι ανέξοδο) διευθετήθηκε http://omonoia-deeem.org/.../diefthetithike-apo-to-ipex.../
Ο Αντώνης του απαντάει:
Antonis Sotiriou Kalogeris Το άρθρο είναι του Μαρτίου του 2015 και η εγκύκλιος του Υπουργού είναι το Φεβρουάριο του 2016, ένα πρόβλημα που είχαμε και επί Χότζα και τώρα, ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ και ΕΝΟΤΗΤΑ! Πότε δεν είναι αργά ...
Αντώνη, με όλο μου το σεβασμό, σας ευχαριστώ! Στη θέση μου απαντήσατε εσείς κάλλιστα στον Γενικό Πρόεδρο της Ομόνοιας.
Με εκπροσωπήσατε επάξια. Συμφωνώ απόλυτα με όλο σας το σκεπτικό. Την ελεύθερη σκέψη, την καθαρή άποψη. Την κοινή ανησυχία. Βασικά με το «Ποτέ δεν είναι αργά», για τη ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ και την ΕΝΟΤΗΤΑ.

Βρισκόμαστε κιόλας μπροστά σε σημαντική βουλευτική εκλογική αναμέτρηση ...

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
27/03/2017

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΠΩΣ ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ Η ΝΤΙΝΑ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ !

Ήταν το 1978. Μετά από πολυήμερες δοκιμές, νυχτο - ξημερώματα πάνω στο χορό, ο όμιλος γυναικών της Δρόπολης ενόψει του Φολκλορικού Φεστιβάλ τ’ Αργυροκάστρου, ήταν έτοιμος, ν’ ανέβει στη σκηνή. Ασφαλώς, με την αδιαμφισβήτητη επιτυχία. Με την τέλεια προετοιμασία του, τη δεξιοτεχνία του, θα ενθουσίαζε, στο αρχαίο κάστρο, τους θαυμαστές. Θα τους έκοβε για πολλοστή φορά, ξανά μόνο για λίγο την ανάσα. Ήταν η Ντίνα του Μήλου στην κορυφή. Η καλύτερη επιλογή - πρώτο μπόι, ευλύγιστο σώμα - με προσόντα καλλονής. Η λάμψη όλη πάνω της ... ! Αυτή καθόρισαν οι ειδικοί , αποκλειστικά, να σύρει το δροπολίτικο χορό. Ενώ, όλα ήταν έτοιμα και μετά από λίγες ώρες θα ξεκινούσε η εκδήλωση, ανώτατα κομματικά στελέχη έφεραν αντίρρηση. Παρενέβησαν στο φολκλόρ. Το ανέμισμα του μαντιλιού, δεν το εμπιστευόταν στην Ντίνα. Ως μέλος θιγμένης οικογένειας, δεν άρμοζε να είναι η Νίνα στην κορυφή. Να την έβγαζαν από το χορό; Ήταν πλέον αργά. Να την έβαζαν στο τέλος; Θα φαινόταν ξανά.  Σκέφτηκαν

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. Με τι να σχετίζεται τάχ

ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥΣ

(Κοινωνικό θέμα) Δεν μπορώ να καταλάβω την πράξη ορισμένων υπερηλίκων σε χωριά της Πάνω Δρόπολης, που καλούν μάστορα κι ετοιμάζει, στα «δυο μέτρα» τους στο νεκροταφείο, τον τάφο τους. Αποφασίζουν, κιόλας οι ίδιοι, να γίνει με γρανίτη ή με μάρμαρο... Για να έχει αντοχή και να μην λερώνεται... Εκτός από τον τάφο, από τις οικονομίες τους καλύπτουν-όταν έρχεται η ώρα-και τα έξοδα της κηδείας τους. Προσπαθώ να μπω στον κόσμο αυτών των ανθρώπων. Στην ψυχολογία τους, στο σκεπτικό τους, στο συναίσθημά τους κι αδυνατώ πραγματικά να συλλάβω την τόλμη τους, τη δύναμή τους. Φαίνεται, το γεγονός που τους αναγκάζει να κάνουν την πράξη αυτή, που τους οδηγεί να φτάσουν στο σημείο αυτό, είναι η ασθένεια της εποχής, που σε μεγάλο ποσοστό το παιδί παρατάει το γονιό. Κι όντας μόνος του, ο γέροντας, έχει χάσει την ελπίδα. Κι έχει αποκτήσει πλέον άλλη αντίληψη για τη ζωή του. Περιμένει χωρίς φόβο, χωρίς άγχος, ήρεμα, φυσιολογικά το θάνατό του. Ετοιμάζει και τον τάφο του.