Αντίλογος

Ο αδελφικός μου φίλος και πάνω απ' όλα ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, Παντελής Γκόλες, μόλις είχε γυρίσει από το εξωτερικό. Γεμάτος έμπνευση, ζωντάνια κι ήθελε να αφηγηθεί. Να κάνει την περισυλλογή. Αναρωτιέται πάντα, αν άξιζε και πόσο άξιζε μάλιστα, η κάθε του έξοδος.   Το κάθε ταξίδι του, συγκεκριμένα, του αλλάζει τη διάθεση, τη σκέψη, ακόμα και τη συμπεριφορά. Τον ανανεώνει κυριολεκτικά. Τον κάνει πιο πλούσιο σε γνώσεις. Η παρατηρητικότητα και η ανάλυσή του για το τι είδε, τι άκουσε, τι γεύτηκε στην τάδε είτε τη δείνα χώρα, είναι  ενός προσεκτικού, προικισμένου αναλυτή κι όχι απλώς ενός οδοντίατρου. Σήμερα μου μίλησε περισσότερο για χωριά που βλέπει, που συναντά παντού, για την εντύπωση που του δημιουργούν. Παραδέχεται ότι απ’ τα όσα αντίκρισε, με τα δικά μας δεν συγκρίνεται κανένα. Με τα χωριά - στολίδια. Κεντημένα από πέτρα, που τα χάνουμε. Κι αρχίσαμε, όπως συνήθως πράττουμε μόλις αναφερόμαστε σ’ ανοιχτές πληγές του τόπου μας, να κλαίμε τον πόνο μας - το χάλι

(Όσο δεν επισκέπτεσαι τον τόπο σου, τόσο ξεπονάς) Σε καθημερινή βάση, σε διάφορες συζητήσεις μεταξύ μας, εκφράζουμε το παράπονό μας, την ανησυχία μας, για το άδειασμα του τόπου. Για τους πολλούς θανάτους και τους ελάχιστους τοκετούς στα χωριά μας. Για τις αραιές επισκέψεις στα σπίτια μας, ακόμα και σε μέρες εορτών, τη μείωση στο ακέραιο των γάμων, των βαπτίσεων σε εκκλησίες και σε ταβέρνες του τόπου. Μόνο μιλάμε για παραβιάσεις, για κλεψιές, για πιέσεις που δεχόμαστε από εθνικιστικούς κύκλους κι όμως αντίσταση καμία. Το ξαναλέω. Παραβιάστηκε κλειστό σπίτι στο χωριό μου  και ακόμα δεν ήρθε ο νοικοκύρης να το δει. Ψάχνουμε τους ήρωες, ηρωποιούμε σημερινούς “αγωνιστές” σε έναν παραδομένο τόπο. Ακόμα και για τους νεκρούς γίνεται κουβέντα, που καταφέραμε να τους ενταφιάζουμε μακριά. Σταδιακά ούτε τα οστά τους, τα λείψανά τους, δεν θα μεταφέρουμε στο νεκροταφείο του χωριού. Θέλουμε ν’ αλλάξουν τα πράγματα, αλλά ο καθένας μας να είναι αμέτοχος. Η προσπάθεια

Δε γίνεται λόγος για ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων στο χώρο μας. Κι ούτε για συμπέρασμα. Τι να πω; Το πασίγνωστο; Ότι ο κόσμος μας σύσσωμος ... αποκλειστικά κι ανεπιφύλακτα αυτή τη φορά, συσπειρώθηκε κι έδωσε την ψήφο του στον αρεστό του, στον ενταγμένο εκπρόσωπό του σ’ αλβανικό κόμμα; Φτάσαμε σε εκλογικό κέντρο, κατά τη μέτρηση των ψηφοδελτίων, να τσακώνονται  κιόλας, να τρώνε τη μύτη τους, δικοί μας άνθρωποι. Θα έπαιρνε την έδρα το P.S., το P.D. ή το L.S.I.; Μαύρα από τη μια, σκοτεινά από την άλλη. Αρκετοί ανενημέρωτοι παρήλικες, έψαχναν τσάμπα στους εκλογικούς καταλόγους να βρουν, ανάμεσα στα κόμματα, το δικό “μας” ΚΕΑΔ … Έψαχναν το άδειο σαπιοκάραβο, που ο καραβοκύρης τ’ άφησε ακυβέρνητο. Το εγκατέλειψε στ’ ανοιχτά της θάλασσας … Κι ο ίδιος, για να σωθεί από την τρικυμία, ρίχτηκε σ' άλλο καράβι, που δεν έχει καμιά σχέση με μας. Δεν με αφοράν τα πρόσωπα που εκλέχτηκαν, αν ουσιαστικά χώρισε σε δύο ή σε τρεις ομάδες τους ψηφοφόρους μας η

(Τζάμπα κόπος) Σκέφτομαι σοβαρά να κλείσω τον “Αντίλογο”, το μέσο επικοινωνίας με όλους σας, γιατί βλέπω ότι τελείωσε ο κύκλος του. Δεν έχω πλέον τι να πω, για τη μικρή μας κοινωνία, που τελείωσε. Για τη μικρή υπέροχη Πατρίδα, που την παραδώσαμε. Με τον “Αντίλογο” ήθελα ν’ αντισταθώ, όμως μαζί με σας. Έκανα ό,τι μπόρεσα, δεν τα κατάφερα, γιατί δεν με στηρίξατε. Την ίδια μοίρα είχαν κάποτε και οι δημοσιογραφικές μου στήλες: “Τρικλοποδιές” και “Απέναντι”. Πάντα στάθηκα απέναντι στο κατεστημένο, στους διεφθαρμένους, απρόσωπους, πουλημένους πολιτικούς μας, που προχωράνε ανενόχλητοι. Που μας προδίδουν, ο ένας μετά τον άλλο και μας μετέτρεψαν, χωρίς τη συγκατάθεσή μας, όλους σε προδότες. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 27/06/2017

(Ένα τόσο επίκαιρο ποιητικό μήνυμα από τα "101ποιήματα για μια χούφτα τόπο", του κορυφαίου μας ποιητή, Ανδρέα ΖΑΡΜΠΑΛΑ). Πρώτα το ποίημα αυτό το ανάρτησα στο facebook. Τώρα, μετά της εκλογικής αναμέτρησης και του "καθαρού" αποτελέσματος -  ψηφίσαμε μαζικά αλβανικά κόμματα κι αποδείξαμε γενίτσαροι - το δημοσιεύω και στον "Αντίλογο", για να μας μάθει καλύτερα, ποιοι είμαστε ως Βορειοηπειρώτες, όλος ο κόσμος. Ο Λεωνίδας κι ο Εφιάλτης έβαλαν μια μέρα στην διχάλα του δρόμου δυό ταμπέλες: "Απ' εδω η Τιμή". "Απ' εδώ η Προδοσία". Κι έφυγαν. Και περπατάν ακόμα ο καθένας στον δρόμο του. Στον τόπο μου φύσηξε άνεμος βοριάς και γκρέμισε τις ταμπέλες. Οι άνθρωποι λάθεψαν το δρόμο κι ένα πρωί βρέθηκαν όλοι προδότες. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 24/06/2017

Τραβηγμένη φωτογραφία από τον Αλέξη Τσιούρη το 1940. Πίσω είναι το βυρσοδεψείο του, όπου  δούλευε μαζί με τον Τηλέμαχο Μούλη. Μπροστά ο χώρος είναι γεμάτος από δέντρα. Αυτού έστηναν τότε τις σκηνές τους με τη σειρά οι Ιταλοί και οι Γερμανοί. Από Ιταλό φωτογράφο ο Αλέξης έμαθε μυστικά για τη φωτογράφιση. Β ασικά έμαθε πολλά για την ποιοτική εκτύπωση. Μην παραλείψουμε ότι εκείνη την περίοδο ήρθε στο χωριό, τη Δερβιτσάνη, από τη Γαλλία και ο Κώστας Τσέκας κι άσκησε το επάγγελμα του φωτογράφου, ίσως ως την δεκαετία του ‘50. Η λεζάντα, στην εικόνα που βλέπετε, λέει: “Έλληνες φαντάροι κρατούν μπροστά δύο μικρούλες: Την Μάχη (κόρη του Αλέξη) και την Άφρω Αγόρα (Ζντάβου)”. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 26/06/2017

Γύρισε παλιά ο Αλέξης Τσιούρης από την Αθήνα προικισμένος με δύο επαγγέλματα: Του βυρσοδέψη και του φωτογράφου. Δεν άφηνε το ‘να επάγγελμα και να έπιανε τ’ άλλο. Ασκούσε και τα δύο επαγγέλματα παράλληλα. Κατεργαζόταν τα δέρματα στην "έργαση" στο βυρσοδεψείο (παρήγαγε μποξ, σεβρό, σόλα) τραβούσε όπου έβρισκε και φωτογραφίες. Έγραψε, ίσως χωρίς να το διανοηθεί, με τη φωτογραφική μηχανή του, ιστορία. Την ιστορία του τόπου του. Τα επαγγέλματα τα μετέδωσε σταδιακά, με το πέρασμα του χρόνου, σχεδόν σ’ όλα τα παιδιά του. Ο Γιάννης ασχολήθηκε όλη του τη ζωή αποκλειστικά με τη φωτογραφία. Αλώνισε όλα τα χωριά της περιοχής κι όχι μόνο. Κατέγραψε διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις, γάμους, συνεταιριστικές εργασίες που γινόταν στον κάμπο ... Τη σκυτάλη την πήρε και ο Λάμπης, ο ξυλόγλυπτης, που χειρίζεται το φακό καλλιτεχνικά ... Διαθέτει πλούσιο αρχείο, που είναι υποχρέωση και καθήκον του, νομίζω, να το βάλει σε υπηρεσία του κοινού. Αρέσω αφάνταστα την

Για πρώτη φορά στη ζωή μου - δεν το συνιστώ σ’ άλλους - αρνούμαι ν’ ασκήσω το εκλογικό μου δικαίωμα. Αφού δεν με πείθει τίποτε, δεν με καλύπτει καμιά πολιτική επιλογή, κανένα κόμμα. Γι’ αυτό φεύγω, (μόνο για λίγο κι επιστρέφω ξανά στην Πατρίδα μου) Δεν είναι απλά επιθυμία μου, επιλογή μου αυτό το ταξίδι. Μου επιβάλει τη φυγή η ασφυκτική κατάσταση, η αποπνικτική προεκλογική πολιτική ατμόσφαιρα  στον τόπο μου. Εσείς, αδέλφια μου, που “πειστήκατε” - ήρθαν, σας βρήκαν μόνο προεκλογικά και σας έπεισαν - έρχεστε από μακριά, για να απευθυνθείτε σε κάλπη. Να ψηφίσετε και την ίδια μέρα να φύγετε, ρίχνοντας τα βάρη σ' αδύναμη πλάτη εναπομεινάντων. Φεύγω προσωρινά, γιατί δεν αντέχω τις τύψεις, την ενοχή, που θα με κατακλύσει αργότερα και θα χάσω τον ύπνο. Μόνο με σωστές επιλογές και πράξεις προς την Πατρίδα, μπορώ να κοιμηθώ. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 22/06/2017

Δέχομαι πυρά απ' όλες τις κατευθύνσεις. Απ' όλους αυτούς που έχουν μικρή ψυχή και μεγάλες τσέπες. Κι όμως, θα συνεχίσω να δίνω μάχη κι ας κουράστηκα κι ας έχασα την ελπίδα... Γνωστό πλέον από όλους μας: Είναι μεγάλα τα συμφέροντα και ο αγώνας σκληρός ... Δεν παραδίνομαι! Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 18/06/2017

2001 - Β. ΝΤΟΥΛΕΣ: “Μα τι θα κάνομε με την ΟΜΟΝΟΙΑ, με την Ένωση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων; Εμείς θα πάμε με το Δημοκρατικό; Εμείς θα πάμε με το Σοσιαλιστικό; Θα μας διορίσουν τελώνες, θα μπάσουμε χωρίς τελωνείο και χωρίς δασμούς; Θα μας διορίσουν διευθυντάδες;; ΑΛΛΑ θα μας πάρουν την ψυχή, την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΨΥΧΗ!!! Και την Ελληνική ψυχή δεν είμαστε διατεθειμένοι να την ανταλλάξουμε ούτε με χρήματα, ούτε με θέσεις, ούτε με υποσχέσεις. Γι’ αυτό, λοιπόν, αγαπητά αδέρφια, δύο λόγια θα ‘θελα να πω ακόμη και να ολοκληρώσω. Είμαστε σε ένα σταυροδρόμι και σε κάθε σταυροδρόμι έχει πινακίδες: Από τη μια πλευρά λέει ΟΜΟΝΟΙΑ και ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ Και απ’ την άλλη λέει ΤΑ ΑΛΛΑ ΚΟΜΜΑΤΑ - ΕΝΔΟΤΙΣΜΟΣ - ΡΑΓΙΑΔΙΣΜΟΣ - ΓΕΝΙΤΣΑΡΙΣΜΟΣ Εμείς είμαστε γεννημένοι να είμαστε Έλληνες και επιλέγουμε το δρόμο ΟΜΟΝΟΙΑ - ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ - ΝΙΚΗ!” 2017 -Το σταυροδρόμι ο Ντούλες το μετέτρεψε σε μονόδρομο, σε μονοπάτι, για να σώσει το τομάρι του και καθόλου την Πατρίδα. Τσάκισε τον τόπο μας. Εμένα

Επισκέπτονται τα χωριά μας προεκλογικά οι ίδιοι, πλέον γερασμένοι πολιτικοί και λένε τα ίδια.    Το χιλιοειπωμένο παραμύθι . Αν προσέξατε:  Στην έκκληση για να τους ψηφίσουμε, δεν αναφέρουν το αλβανικό κόμμα, στο οποίο είναι ενταγμένοι, αλλά αριθμούς (το 1, 2, 6 … )!!! Το πιο σοβαρό, κιόλας ασυγχώρητο, είναι:  Ότι σε ομιλία, σε συνάντηση με ψηφοφόρους, κανείς δεν λογόπιασε τη δίγλωσση πινακίδα στην είσοδο του χωριού, που έχει   την ελληνική γλώσσα σβησμένη. (Χέρι εθνικιστή την πασάλειψε). Από τη φοβία, μην τυχών, το κόμμα που υπηρετεί, του κόψει τη γλώσσα. Μέσα σε Αλβανικό Κόμμα, ως Έλληνας Μειονοτικός, ασφαλώς και δεν τολμάς να εκφραστείς ελεύθερα, αποδεδειγμένο φαινόμενο. Να λειτουργήσεις εθνικά. (Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη σήμερα το πρωί. Βρίσκεται πάνω στην Εθνική Οδό που διασχίζει τα χωριά μας. Απέναντι είναι η Καλογοραντζή, το χωριό του Ντούλε, που επισκέφτηκε τις προάλλες ο Πρωθυπουργός της χώρας, Έντι Ράμα και τον αντιπολιτεύτη